قهر مسئولان همدان با جورقان ، گلایه های مردم از بی اعتنایی به مسائل - وبلاگ موبایلستان

به گزارش وبلاگ موبایلستان، جورقان شهر باستانی و همسایه همدان، حال ناخوشی دارد، چند سال است که مورد بی مهری مسئولان استان قرار گرفته و مشکلاتش نادیده گرفته می شود.

گروه دانشگاه وبلاگ موبایلستان، اعظم ذوالفقاری منظری؛ * مرز غربی فلات ایران و لا به لای کوهستان زاگرس، در گذار چند هزارساله زندگی بشری، تجربه های بسیار به خود دیده است، از مهاجرت اقوام آریایی تا تشکیل اولین حکومت های آریایی در ایران، راستا مهاجرت قبایل عرب از صحرای عربستان به ایران پس از اسلام بگیرید تا صحنه های مختلف تغییر قدرت میان خلفای عباسی و اقوام ایرانی را به خود دیده است. خاک زاگرس در خود تاریخی چند هزار ساله را پنهان کرده است و خاک جورقان، یکی از این مکان ها است.

جورقان که امروز در 10 کیلومتری همدان قرار گرفته است، زمانی تفرجگاه شاهان ساسانی بوده و به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، اهمیت نظامی داشته است. یکی از مراکز ضرب سکه در دوران اسلامی نیز همین شهر بوده است. حالا این شهر در حاشیه همدانی قرار گرفته که خود کلان شهر است و دارد امکانات و سرمایه های اطراف خود را به سبک همه کلان شهر ها می بلعد.

نگرانی مردم جورقان از اینکه شهرشان در حاشیه همدان، از توجه مسئولان دور بماند، به جا است و نشانه این نگرانی آنجا بیشتر دیده می شود که چند سال است که مسئولان رده بالای استان همدان در این شهر 20 هزار نفری حضور نیافته اند در حالیکه جورقان تنها 10 کیلومتر با مرکز استان فاصله دارد.

راه بی سرانجام به دفتر استاندار همدان

علی شهبازی، فعال دانشجویی همدان که از ساکنان جورقان است در گفتگو با خبرنگار ما بخشی از این دغدغه ها را برمی شمارد. دغدغه هایی که از جنس اشتغال و امکانات رفاهی است و گویی مسئولان در ندیدن آن ها عمد دارند.

شهبازی می گوید: تا به امروز چندبار به دفتر استاندار نامه داده ایم، در فضای مجازی مطرح کرده ایم، حضوری هم به استانداری رفته ایم، علاوه بر جوانان و دانشجویان، شورای شهر و امام جمعه جورقان هم از استاندار دعوت کرده اند، اما حتی دفتر استاندار حاضر نشده است به این نامه ها پاسخ دهد.

این فعال دانشجویی ادامه می دهد: از ابتدای روی کار آمدن دولت تدبیر و امید دو استاندار در همدان حضور یافته اند و هیچ کدامشان به جورقان نیامدند.

وی به تشریح مسائل این شهر می پردازد و می گوید: این شهر با 20 هزار نفر جمعیت هنوز فاضلاب شهری ندارد. کنندگان مجلس و مدیرکل آب و فاضلاب استان تا به امروز چندین بار به جورقان آمده اند، اما هنوز کمتر از 20 درصد این پروژه انجام شده و بیشتر نقاط شهر به شبکه فاضلاب متصل نیست.

به گفته شهبازی در جورقان درمانگاه شبانه روزی وجود ندارد و اگر در نیمه شب کسی دچار مشکل شود باید تا همدان برود. او می گوید: گلایه مردم این است که در درمانگاه غیرشبانه روزی جورقان یک پزشک متخصص خوب حضور ندارد و باز هم مردم مجبورند برای کار های درمانی خود به همدان بروند.

وزیر بهداشت قول داده، دانشگاه علوم پزشکی عملی نمی کند!

این فعال دانشجویی ادامه می دهد: وزیر سابق بهداشت در یکی از سفر های خود به همدان در جلسه ای که اعضای شورا و شهردار جورقان هم در آن حضور داشتند، قول داده که درمانگاه ما شبانه روزی شود، اما دانشگاه علوم پزشکی همدان به بهانه اینکه جورقان به همدان نزدیک است، حاضر به انجام قول وزیر نیست. این در حالی است که مریانج که فاصله کمتری نسبت به جورقان به همدان دارد، از خدمات شبانه روزی درمانگاهی برخوردار است.

او به نبود امکانات رفاهی و ورزشی مناسب هم در جورقان اشاره می کند و می گوید: با اینکه چند ماه است که اداره کل ورزش و جوانان استان همدان ساخت سالن کشتی و استخر را در جورقان ابلاغ کرده، اما هنوز خبری از ساخت این اماکن ورزشی نیست.

شهبازی توضیح می دهد: قول احداث یک زمین چمن مصنوعی را هم داده اند، اما هنوز حتی زمینی برای آن درنظر گرفته نشده است.

مهاجرت جوانان به دلیل نبود شغل

این فعال دانشجویی پس از برشمردن کمبود های رفاهی در جورقان به بحث اشتغال می پردازد. تا چندسال گذشته، جورقان را با کوره های عظیم آجرپزی می شناختند. این کوره ها فرصت اشتغال محسوب می شدند و از دیگر شهر ها هم کارگرانی برای کار در آن ها به جورقان می آمدند. بخش مهمی از رونق اقتصادی در این شهر کوچک از همین کوره ها به دست می آمد که چند سال گذشته فعالیت این کوره ها ممنوع شد و به جای آن واحد بزرگی از تولید مصنوعات چوبی در جورقان احداث کردند، اما این واحد صنعتی هنوز نتوانسته است بار اشتغال در جورقان را به دوش کشد و جوانان مجبور به ترک تحصیل و مهاجرت به شهر های دیگر مانند اهواز هستند تا با کارگری در قنادی ها یا دیگر فرصت های شغلی کوچک، امرار معاش کنند.

شهبازی این نکات را تشریح می کند و می گوید: این کوره ها را در دوره استانداری خرم، یعنی در دهه 70 و به بهانه اینکه کوره ها باعث آلودگی هوا و آسیب به محیط زیست می شوند، تعطیل شد و حاصل آن ترک تحصیل جوانان و مهاجرت از جورقان است.

او توضیح می دهد: نبود اینگونه امکانات باعث شده است که جورقان تبدیل به شهری خوابگاهی شود، اهالی برای کار به بیرون از آن بروند و شب ها فقط برای استراحت به شهر بازگردند. از طرف دیگر نبود اشتغال و مهاجرت جوانان، جمعیت شهر را با چالش روبرو کرده است.

باوجود این مسائل، مردم جورقان حق دارند که از مسئولان استان گله داشته باشند. شهری که روی تمدن های کهن خوابیده، این روز ها با بی مهری مسئولان روبرو شده و به سمت خاموشی پیش می رود.